190ή επέτειο των ρωσοελληνικών διπλωματικών σχέσεων στη Ρωσία

O ΥΠΕΞ της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ και ο Πρέσβυς της Ελλάδας στη Ρωσία Ανδρέας Φρυγανάς στα εγκαίνια της έκθεσης που είναι αφιερωμένη στα 190 χρόνια από την εγκαθίδρυση διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας. Στην έκθεση παρουσιάστηκαν πάνω από 60 σημαντικά για την ιστορία των δύο χωρών έγγραφα και φωτογραφίες.

Ήταν μια εκδήλωση κόντρα στο ρεύμα των ημερών. Μια εκδήλωση που έδειξε πως η ελληνορωσική σχέση μένει άτρωτη στο διάβα του χρόνου, γιατί στηρίζεται σε γερές βάσεις ανάμεσα στους δύο λαούς. Άλλωστε, αυτό το τόνισε, με τη δική του διπλωματική γλώσσα και ο Σεργκέι Λαβρόφ.

«Οι περιστάσεις στο διάβα του χρόνου μπορεί να είναι διαφορετικές, αλλά εμείς εκτιμάμε βαθιά το γεγονός ότι οι σχέσεις μας δεν(πρέπει να) υπόκεινται στην εξουσία εξωτερικών δυνάμεων και (πρέπει να) παραμένουν βασικό συστατικό της σταθερότητας και της ειρήνης στην Ευρώπη.»

Είναι η έννοια του λόγου του αρχηγού της ρωσικής διπλωματίας που έγινε στα πλαίσια της σημαντικής έκθεσης αρχείων του ρωσικού ΥΠΕΞ, την Τετάρτη το απόγευμα, στη μεγαλοπρεπή αίθουσα δεξιώσεων του υπουργείου, προς τιμή των 190 χρόνων από τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας.

Αν ρίξει κανείς μια προσεκτική ματιά στο ημερολόγιο θα μεταβεί πίσω στο… 1828! Όταν ακόμα δεν είχε ιδρυθεί το νεοελληνικό κράτος. Όταν το διάταγμα που απέστειλε στην Ελλάδα ο Ρώσος τσάρος με τον εκπρόσωπό του ονόματι… Γούναρης, στην ουσία ήταν η ντε φάκτο αναγνώριση του νέου κράτους των Ελλήνων! Το οποίο αναγνωρίστηκε επίσημα (από τους «άλλους»), μετά τρία χρόνια!!!

Έτσι, μπορεί να κατανοήσει κανείς και το «ξέσπασμα» της επίσημου εκπροσώπου του ΥΠΕΞ, Μαρίας Ζαχάροβα, τον περασμένο Ιούλιο, μετά την ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ που έκανε λόγο για προσπάθεια (από την πλευρά της Ρωσίας), υπονόμευσης της κυριαρχίας της χώρας και «ουδείς δικαιούται να παρεμβαίνει στις εσωτερικές της υποθέσεις…», να αναφωνήσει: «Πώς είναι δυνατόν να μας κατηγορείτε για τέτοια πράγματα όταν η Ρωσία βρίσκεται στην βάση της δημιουργίας του νεοελληνικού κράτους;»

Ο Σεργκέι Λαβρόφ μίλησε για την πολιτιστική κληρονομιά των δυο λαών, για την κοινή πίστη «που ήρθε σε μας από το Βυζάντιο», για τους εκατοντάδες Έλληνες λόγιους και πολέμαρχους που υπηρέτησαν στη τσαρική αυλή, για τους «150 και πλέον από αυτούς που υπηρέτησαν στο βαθμό του πληρεξούσιου πρέσβη ακόμα και του πρέσβη… με πιο φωτεινό παράδειγμα τον Ιωάννη Καποδίστρια, του οποίου τον ρόλο και τη θέση στις διμερείς σχέσεις δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει…».

Και δεν έμεινε μόνο στις αρχές της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους. Μίλησε για τη βαθιά εκτίμηση που τρέφουν ακόμα και σήμερα οι Ρώσοι για τον ηρωικό αγώνα των Ελλήνων μαχητών κατά του φασισμού στο Β' παγκόσμιο πόλεμο. «Θυμούμαστε πάντα το κατόρθωμα του Μανώλη Γλέζου και του Απόστολου Σάντα, που κατέβασαν τη σημαία του Χίτλερ από την Ακρόπολη…». Και εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του «στους Έλληνες φίλους μας» για τη στοργική στάση που έχουν απέναντι στους τάφους των Ρώσων και σοβιετικών στρατιωτών που κείτονται στην ελληνική γη.

Αυτά είναι γνωστά, θα έλεγε κανείς… Ναι, αλλά πολλά από αυτά περιέργως πως «ξεχάστηκαν» το τελευταίο διάστημα και στις διμερείς σχέσεις επικράτησε γλώσσα και ορολογίες ξένες, ακόμα και εχθρικές, που δεν συνάδουν με την ιστορία των διμερών σχέσεων.

«Δείγμα ασέβειας» και «έλλειψης κατανόησης του σύγχρονου κόσμου», «σύντροφοι επι όπλοις» (με την Τουρκία), «η διπλωματία της κότας τελείωσε» κ.α. παρόμοια όχι μόνο δεν φέρουν πιο κοντά τις σχέσεις αλλά οδηγούν σε σκέψεις περί «έξωθεν» πιέσεων, πράγμα που η ρωσική διπλωματία δεν έκρυψε ότι έτσι το προσεγγίζει.

Ο Σεργκέι Λαβρόφ, στην ομιλία του στην έκθεση ντοκουμέντων για τα 190 χρονια, θύμισε ακόμα την επέτειο των 25 χρόνων από την υπογραφή συμφωνίας φιλίας μεταξύ των δύο χωρών μας.

Στο πρώτο άρθρο της Συμφωνίας αναφέρεται πως η Ελληνική Δημοκρατία και η Ρωσική Ομοσπονδία θεωρούν η μια την άλλη φιλικά κράτη. Επιβεβαιώνουν την αποφασιστικότητά τους και την επιδίωξή τους να εδραιώνουν ενεργώς και με συνέπεια την αμοιβαία εμπιστοσύνη.

Αυτά, μεταξύ άλλων, υπογράφτηκαν πριν από 25 χρόνια, τότε που η Ρωσία είχε την ανάγκη μας για στήριξη, που μόλις είχε βγει βαριά «τραυματισμένη» από τη διάλυσή της ως τότε σοβιετικής κρατικής της οντότητας. Και βάλαμε χέρι βοήθειας… Και οι Ρώσοι ξέρουν να εκτιμούν τις χώρες που τους στήριξαν σε δύσκολες στιγμές. Όπως εκτιμούν και το τονίζουν, την εισφορά τού ελληνικού κινήματος αντίστασης κατά των χιτλερικών στον πόλεμο…

Πώς όμως συνάδει με το πνεύμα του κειμένου της προ 25ετίας Συμφωνίας, η φράση που αποτυπώνεται σε ανακοίνωση του ελληνικού ΥΠΕΞ περί επιθυμίας «μιας πολιτικής φιλικής συνύπαρξης» με τη Ρωσία;

Ο όρος «συνύπαρξη» είναι μια επινόηση άλλης εποχής, όταν οι δυο πυρηνικές υπερδυνάμεις (ΗΠΑ-ΕΣΣΔ στα τέλη της δεκαετίας του '50) κατανόησαν ότι δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν στρατιωτικά γιατί αυτό θα αποτελούσε καταστροφή για την ανθρωπότητα. Τότε, επινοήθηκε ο όρος «ειρηνική συνύπαρξη». Όρος που αφορά κάθε άλλο παρά φιλικές μεταξύ τους χώρες. Που «αναγκάζονται» να ανέχονται η μια την άλλη…

Τι σχέση μπορεί να έχει η έκφραση του ελληνικού ΥΠΕΞ περί «συνύπαρξης» με το πνεύμα της μεταξύ μας Συμφωνίας; Το ερώτημα αυτό μού έθεσε υψηλόβαθμος ρώσος διπλωμάτης στη Μόσχα πρόσφατα, απορώντας ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι επικεφαλής του ελληνικού ΥΠΕΞ είναι άνθρωπος με ιδιαίτερο ιδεολογικό υπόβαθρο, άρα βαθύς γνώστης τέτοιων εννοιών.

Εν πάσει περιπτώσει, στη Μόσχα δείχνουν να επιθυμούν να ξεπεραστεί η «συννεφιά»του περασμένου διμήνου, αφήνουν να εννοηθεί ότι αποτελεί «σταγόνα στον ωκεανό» της στιβαρής διμερούς σχέσης μέσα στους αιώνες.

Θυμίζω ότι ο Σεργκέι Λαβρόφ αυτές τις μέρες έπρεπε να βρίσκεται στη Αθήνα, σύμφωνα με τον κατ' αρχήν προγραμματισμό των δυο πλευρών. Αυτά που μεσολάβησαν οδήγησαν στη ματαίωση της επίσκεψης αυτής. Το ερώτημα πλέον είναι τι μέλλει γενέσθαι με την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα;

«Δουλεύει κανείς επ' αυτού;», ρώτησα προ ημερών διπλωμάτη στη Μόσχα, για να πάρω την απάντηση: «Εξ όσων εγώ γνωρίζω, όχι…» Το ίδιο επανέλαβε και ο βοηθός του ρώσου προέδρου, Γιούρι Ουσακόφ, όταν ρωτήθηκε στο περιθώριο του Οικονομικού φόρουμ, στο… Βλαντιβοστόκ!

Το πολύ ενθαρρυντικό στοιχείο στην εκδήλωση για τα 190 χρόνια, ήταν η ομιλία του έλληνα πρέσβη, Ανδρέα Φρυγανά. Εξέπληξε ευχάριστα διότι έγινε ολόκληρη στα ρωσικά, γλώσσα που δεν κατέχει ο πρέσβης μας και όμως τα κατάφερε περίφημα!

Να έβλεπε κανείς από μεριά την ευαρέσκεια στο πρόσωπο του Λαβρόφ…

Σημασιολογικά μπορεί να σημαίνει κάτι και, γιατί όχι, αν πράγματι ο πρωθυπουργός επιθυμεί ώστε να γίνει το ταξίδι του στη Μόσχα, δεν αρκεί να το λέει δημόσια.Το σημαντικό είναι να βρεθεί περιεχόμενο…

Πηγή: https://sputniknews.gr